Karol Musioł, legendarny włodarz Opola

Karol Musioł w świadomości mieszkańców wciąż pozostaje żywą legendą. Trudno się zresztą dziwić, wszak był to człowiek orkiestra: założyciel i pierwszy prezes Towarzystwa Przyjaciół Opola, autor pomysłu organizacji „Dni Opola” oraz Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki, Klubu TPO, znanego dziś powszechnie jako „Musiołówka”. „Papa” to na Śląsku coś w rodzaju bardzo pieszczotliwego wyróżnienia i tak też Musioł zawsze był traktowany.

Karol Musioł

Urodził się w październiku 1905 r. w Bierdułtowach, pod Rybnikiem. Jako młody chłopiec rozpoczął pracę w Polskim Monopolu Tytoniowym w Wodzisławiu, gdzie pracował aż do wybuchu II wojny światowej. W okresie międzywojennym był działaczem kulturalnym i organizatorem chórów w Turzy Śląskiej. Pełnił też, do 1939 roku, funkcję prezesa Okręgowego Związku Kół Śpiewaczych w Wodzisławiu. Podczas okupacji, wywieziony na roboty do Niemiec, uciekł do Francji, gdzie przebywał do zakończenia wojny. W 1945 roku powrócił do kraju, na Śląsk Opolski, gdzie rozpoczął pracę w Dąbrowie Niemodlińskiej jako sekretarz gminny, a później przewodniczący Powiatowej Rady Narodowej w Niemodlinie. W tym też czasie ukończył Wyższe Studium Prawno-Administracyjne w Warszawie.

Do Opola przyjechał w 1952 r., by objąć stanowisko przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej. Pełnił tę funkcję przez 13 lat, aż do odejścia na emeryturę. Ten właśnie okres był dla „Papy Musioła” i Opola niezwykły. Przyniósł mu wiele satysfakcji, popularność w kraju i zagranicą. Nasze miasto natomiast, dzięki jego staraniom i energii, szybko powstało z gruzów.
 

Papa Musioł w gabinecie.

- Wszyscy wiedzą, że Musioł wymyślił festiwal piosenki, ale tę jego ideę realizowała potem Teresa Stępień, która była jego zastępczynią – mówił o Musiole prof. Franciszek Marek. - Miałem to szczęście, że znałem ich oboje osobiście i wiem, że ona górowała nad Musiołem wiedzą i intelektem, ale mimo tego miała dla niego nie tylko szacunek, ale wręcz kult – wspomina dalej.
 

Toast na cześć piosenkarzy, I Festiwal Polskiej Piosenki 1963.

Karol Musioł i Beata Tyszkiewicz.

- Z korespondencji jaka po nim została w Towarzystwie Przyjaciół Opola rysuje się postać człowieka niezwykle otwartego dla innych – opowiada Maria Przebindowska z TPO. - Ceniono w nim prawość. Nic dla siebie, wszystko dla innych. Od świtu do nocy oddany miastu, na okrągło dostępny dla każdego opolanina. Zawsze pomagał tym, którym było ciężko. Papa przylgnęło to do niego, bo tak zaczęli mówić ludzie: „idź do Papy, on ci pomoże, on jest jak ojciec” – mówi.
 

Narada z młodzieżą̨, 1956 rok.

Jego przyjaciele i współpracownicy uważają, że był prawdziwym gospodarzem Opola. Nic nie uszło jego uwadze. Już ponad 30 lat temu chciał uczynić Opole miastem kwiatów i kultury, wygodnych mieszkań i przestronnych parków. Jego marzenia to: stworzenie ciągu turystyczno-nadwodnego biegnącego wzdłuż Młynówki i Odry, oświetlonego, zadbanego, z miejscami wypoczynku, spacerów i przejażdżek rowerowych, stworzenie w centrum Opola – od dworca do ronda – ciągu gastronomiczno-handlowego, zlikwidowanie pustych, brzydkich miejsc w śródmieściu, a na Pl. Wolności utworzenie oazy zieleni i kwiatów, miejsca plenerowych wystaw i koncertów, gry w szachy, skata, z niezbędnym zapleczem sanitarnym. Ponadto Papa Musioł nalegał, by na Wyspie Bolko stworzyć centrum wypoczynku dla opolan, z trasami rowerowymi, kawiarniami, zagospodarowanym Potokiem Wińskim. A w całym mieście uruchomić place zabaw dla dzieci i sportowe boiska. Gdy zmarł w 1983 roku fakt ten odnotowały w zasadzie wszystkie polskie media. Na jego płycie nagrobnej Towarzystwo Przyjaciół Opola kazało umieścić słowa Papy: „Święte Opole - pachnące kwiatami, śpiewające i wypełnione muzyką - jest moją miłością”.

I Dni Opola, 1957 rok.

Materiał powstał m.in. na podstawie artykułu prof. Stanisława Sławomira Nicieji. Wykorzystano także cytaty prof. Franciszka Marka oraz fragmenty listów do Papy publikowane w Nowej Trybunie Opolskiej.