Koncert "Balet po hiszpańsku" w Filharmonii Opolskiej

Orkiestra Filharmonii Opolskiej
Łukasz Kuropaczewski – gitara
José Maria Florêncio – dyrygent

W programie:
Emmanuel Chabrier – España (7’)
Joaquín Rodrigo – Concierto de Aranjuez (23′)
Manuel de Falla – II suita z baletu Trójkątny kapelusz (12’)
Alberto Ginastera – Suita z baletu Estancia (12’)

Prosimy o zapoznanie się z zasadami bezpieczeństwa obowiązującymi podczas koncertu, zgodnie z zalecaniami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, dostępnymi w Regulaminie Bezpieczeństwa na stronie internetowej www.filharmonia.opole.pl/regulaminy.

O repertuarze:
España Chabriera to już drugie w tym sezonie dzieło Francuza (obok Symfonii hiszpańskiej Lalo), które traktuje o Hiszpanii. Niedługa rapsodia będąca kartką z podróży po Półwyspie Iberyjskim charakteryzuje się intrygującą, nieregularną rytmiką i śpiewnymi frazami – również (co nietypowe) w grupie instrumentów dętych blaszanych. Język hiszpański był za to tym ojczystym w przypadku trzech pozostałych twórców programu czerwcowego koncertu. Joaquin Rodrigo swoim słynnym Concierto de Aranjuez zdawał się podejmować próbę zaklęcia rzeczywistości. Dworskimi rytmami i melodiami osiemnastowiecznej Hiszpanii pragnął zagłuszyć dramatyczne wydarzenia z osobistego życia i paraliżujący lęk przed nieuchronnie zbliżającą się wojną, wszak Concierto datuje się na 1939 rok… Druga część wieczoru to kolej na Czajkowskiego południowej Europy: Manuel de Falla – podobnie jak autor Dziadka do orzechów – szczególnie upodobał sobie tworzenie oper i baletów. Trójkątny kapelusz łączy w sobie elementy muzyki ludowej różnych regionów Hiszpanii, jest jak podróż dookoła kraju. We wspomnianym już, znamiennym 1939 roku de Falla wyemigrował do Argentyny, skąd pochodził Alberto Ginastera – autor baletu Estancia. Ginastera był zatem kompozytorem z kręgu kultury hiszpańskojęzycznej, ale w swojej muzyce – w odróżnieniu od Rodrigo czy de Falli – wyszedł poza temperamentny folklor. Próbował swoich sił w nowoczesnych technikach kompozytorskich XX wieku takich jak klastery, aleatoryzm czy dodekafonia. Słowo estancia w argentyńskim odłamie hiszpańskiego oznacza ranczo, a libretto baletu opowiada o burzliwej historii miłosnej chłopaka z miasta i początkowo nieprzekonanej do niego córki gaucho, czyli południowoamerykańskiego kowboja.